Sprawa Trumpa… autorstwa kogoś, kto chce, żeby przegrał

https://nytimes.com/opinion/columnists/donald-trump-election

Nie możesz pokonać przeciwnika, jeśli nie rozumiesz, co czyni go tak potężnym. Prawdopodobnie najważniejszym faktem geopolitycznym stulecia jest masowa migracja ludzi z południa na północ i ze wschodu na zachód, powodująca tektoniczne zmiany demograficzne, kulturowe, gospodarcze i ostatecznie polityczne. Trump rozumiał to od początku swojej kandydatury na prezydenta w 2015 r., w tym samym roku Europę ogarnęła w dużej mierze niekontrolowana migracja z Bliskiego Wschodu i Afryki. Jak powiedział w następnym roku: „Naród bez granic w ogóle nie jest narodem. Musimy mieć ścianę. Praworządność ma znaczenie!” Wielu przeciwników Trumpa w ogóle nie chce postrzegać praktycznie niekontrolowanej migracji jako problemu Zachodu. Część z nich widzi w tym okazję do zademonstrowania swojego humanitaryzmu. Inni postrzegają ją jako niewyczerpane źródło taniej siły roboczej. Mają także zwyczaj potępiania tych, którzy się z nimi nie zgadzają, jako rasistów. Jednak egzekwowanie kontroli na granicy – czy to za pomocą muru, płotu czy innego mechanizmu – nie jest rasizmem. Jest to podstawowy wymóg państwowości i ludowości, który każdy naród ma obowiązek chronić i pielęgnować. Dopiero teraz, gdy konsekwencje nonszalanckiego podejścia Bidena do masowej migracji stały się przygnębiająco oczywiste na chodnikach, w schroniskach i szkołach publicznych liberalnych miast, takich jak Nowy Jork i Chicago, przeciwnicy Trumpa w tej kwestii zaczynają widzieć o co chodzi. Drugą ważną rzeczą, którą…   Trump spisał się dobrze, była kwestia szerokiego kierunku rozwoju kraju. Trump wywołał falę pesymizmu w Białym Domu – pesymizmu, którego jego przeciwnicy nie podzielali, ponieważ mówił o Ameryce, której albo nie widzieli, albo rozumieli jedynie jako karykaturę. Ale podobnie jak w tym roku, kiedy elity liberalne upierają się, że wszystko idzie dobrze, podczas gdy przytłaczająca większość Amerykanów twierdzi, że tak nie jest, niepochlebna opinia Trumpa odzwierciedliła nastrój w kraju. Jeśli chodzi o politykę zagraniczną, warto zadać pytanie: czy świat czuje się bezpieczniejszy pod rządami Bidena – po inwazji Rosji na Ukrainę, atakach Hamasu i Hezbollahu na Izrael, atakach Houthi na żeglugę na wodach międzynarodowych, otwartej groźbie inwazji Chin na Tajwan – niż pod rządami Atut? Trump mógł wywołać wiele hałasu, ale jego szalona mowa i atmosfera nieprzewidywalności zdawały się utrzymywać amerykańskich przeciwników w czujności i wytrącać z równowagi w sposób, w jaki instynktowna ostrożność i wątłość Bidena po prostu tego nie robią.